Op de vlucht voor orang oetan Mina

Op de vlucht voor orang oetan Mina!

Na nog twee duiken op Pulau Weh vertrokken we richting Bukit Lawang, bekend van de orang oetans. Op de boot lag Irene heerlijk te slapen op een doek op de grond, ze is al helemaal ingeburgerd! Om de reis naar Bukit Lawang te overbruggen sliepen we 1 nacht in Banda Atjeh. Wat een cultuur shock was dat. Het strenge moslim regime (de sharia law) was hier sterker te merken dan waar dan ook. Zelfs de stewardessen stapten met hoofddoek het vliegtuig in, om deze tijdens de vlucht weer af te doen.

Ook in Bukit Lawang bleef de apenplaag ons volgen. Het hele dorp wordt overspoeld met apen, op daken, op balkons, bij restaurants, overal! We hebben hier inmiddels wel geleerd hoe we met brutale apen om moeten gaan: blazen en laten zien dat je de baas bent. Simpel, dat lukte ons wel! Vanaf nu geen agressieve en aanvallende apen meer, als het goed is! We verbleven in een heerlijk guesthouse, waar iedere avond gezongen en gitaar gespeeld werd.

Oud en nieuw vierden we met vroeg naar bed gaan, aangezien we de volgende ochtend vroeg vertrokken voor een tweedaagse jungle trek. Vroeg in bed betekende helaas niet vroeg slapen, want om 12 uur brak het vuurwerk los alsof er een derde wereldoorlog was uitgebroken. Die arme apen in de jungle! Maar niet alleen het vuurwerk hield ons wakker, ook de drum band bij de buren liet ons stuiteren in bed tot een uurtje of 4 in de ochtend.
Drie stappen de jungle in en de ellendige nacht waren we weer vergeten, wat is dit mooi en spannend!! De eerste aapjes waren al snel gespot, Funky Monkey’s. Deze worden zo genoemd vanwege hun gekke kuif. De rest van de dag niet veel apen gezien, ze waren de nacht ervoor allemaal dieper de jungle in gevlucht vanwege het vuurwerk. Een pitte jungle trek was het in ieder geval wel, klimmen en klauteren door de jungle, met vrijwel geen begaanbare paden en een gids met kapmes om een route te creëren. Wel werden we onderweg beloond met heerlijk fruit en fantastische lunchpakketjes. Aangekomen bij het kamp kregen we thee en koekjes en konden we zwemmen in de rivier. Wij sliepen op dunne matjes in koepeltentjes en de gidsen in de buitenlucht onder de sterrenhemel.

We werden al vroeg wakker en op een kleedje met een heerlijk kopje koffie zagen we de eerste apen tevoorschijn komen. Terwijl het ontbijt bereid werd, breidde de groep apen zich uit tot wel 40 of 50. Wat een prachtig gezicht al die spelende aapjes! We stonden onschuldig de schattige aapjes te filmen, toen er opeens midden in beeld 2 apen flink van bil gingen, nu hebben we dus onze eigen monkey-porno-film…

Dag 2 in de jungle hadden we meer geluk. Een hoop orang oetans gespot, zeker 15 à 20, waaronder een moeder met baby van 5 maanden. Maar het échte jungle avontuur begon na een uurtje of 2 wandelen… We kwamen Mina tegen! Mina is een beruchte orang oetan op Sumatra en kan gevaarlijk zijn. We zijn twee uur lang op de vlucht geweest, terwijl onze gids probeerde haar weg te lokken. Wij hadden echter een eigenwijze Australiër in ons groepje, die iedere keer bleef staan, waardoor Mina ons bleef volgen. Uiteindelijk hebben we Mina weten te passeren, terwijl drie gidsen haar afleidden, en konden we verder met onze tocht. De prachtige tocht hebben we afgesloten met raften in rubberen banden op de rivier, terug naar het dorp!

Vlak voor we de jungle in gingen hadden we kleding in de wasmachine gedaan. De wasvrouw was naar familie om oud en nieuw te vieren, dus de manager die er rond liep had aangeboden zelf onze was op te hangen. Dit zorgde voor veel hilariteit bij de andere mannen die er werkten, de strings van Willemien werden veel besproken…

De volgende ochtend werd de buikpijn van Irene opgelost met blaadjes uit de natuur met zout. Natuurlijke medicijnen zijn altijd goed! De gemberthee ging er alleen niet in, die vond ze te vies. Na de medicijnen konden we onze tocht vervolgen naar Berastagi. Een lange rit met gaten in de weg, files en veel oponthoud. Aangekomen bij Smileys Homestay konden we gelijk aansluiten bij een fantastisch diner! We werden door Smiley naar de onderkant van de vulkaan gebracht om de rest te kunnen lopen. Onderweg pikte Smiley drie liftende meisjes op, die van Smiley met ons mee moesten lopen. Na vijf meter de berg op wandelen wilden ze al zitten en uitrusten, dus toen zijn we er toch maar vandoor gegaan. Vanaf de vulkaan hadden we een fantastisch uitzicht over een andere vulkaan. De geisers op de vulkaan stonken naar rotte eieren! We wandelden terug vanaf de vulkaan naar de Homestay, wat flink tegenviel. Op driekwart van de route werden we gelukkig opgepikt door een busje met locals en hoefden we niet meer te lopen.

Vanuit Berastagi zijn we door gereisd naar Lake Toba. We hadden een prachtig houten batak huisje, maar helaas… Hier hadden we weer ruzie met dieren, deze keer weer met mieren! Een mierenplaag wandelde door het huisje alsof het een snelweg was. Ook de andere huisjes die we aangeboden kregen zaten vol met mieren, dus na 1 nacht zijn we verkast naar een ander guesthouse. We zitten hier heerlijk aan het meer waar we in kunnen zwemmen. We hebben één dag 2 scooters gehuurd en dachten het eiland rond te kunnen rijden. Na 2 uur rijden bleken we nog niet eens op een kwart te zitten, dus besloten we toch maar om te keren.

Waar we inmiddels wel aan gewend zijn is dat iedereen even aan ons wil zitten… En dat alle kinderen voor de deur van het huis (of soms restaurant) plassen… Moet toch gewoon kunnen!

Groetjes aan het grauwe grijze Nederland vanuit 28 graden