Cambodja!!!

Vanuit Battambang zijn Anna en ik met de bus naar Phnom Penh gegaan. ’s Avonds op een weekend food market gegeten, waar je als een soort lopend buffet je mandje kon volladen met lekkers, wat daarna ter plekke voor je werd bereid en op je kleedje werd geserveerd. Het zat er vol lokale gezinnen, erg gezellig. Anna nam toch de pregnant’s egg, om te kijken wat het nou eigenlijk is. Het is dus ei met een baby kuiken erin, je ziet de aderen lopen en de eerste plukken veer zitten er ook al!!! Na een muizenhapje heeft ze het toch maar laten staan. In ons guesthouse Franse Thomas ontmoet, die ons meteen meesleepte naar één of ander feest.
Zondagmiddag enigszins brak een stadswandeling gedaan. Het is ons een raadsel waarom alle vrouwen hier in felgekleurde pyama’s lopen (soms zelfs met beertjes!!!), al dan niet met hoge hakken en een laktasje…!?! Onze stadswandeling eindigden we in een mega en hip winkelcentrum, waar op de bovenste verdieping een skate hal, casino, hippe club en bioscoop is!
Op naar de Killing Fields, het bijzondere verleden van Cambodja nog geen 40 jaar geleden... Heel aangrijpend en bijzonder om te zien en horen hoe het er hier toen aan toe ging. Op de terugweg naar ons guesthouse hadden we een mega regenbui, waardoor onze tuktuk vast kwam te zitten en we een uur moesten wachten met water tot aan de knietjes. Leuk om te zien hoe kinderen vrolijk spetterend voorbij komen, regen is hier een feestje!!! ’s Avonds maar weer eens naar de bios geweest, in de prachtige winkeltoren. Aangezien het na sluitingstijd van de winkels was, moesten we via de achter ingang naar binnen, met de lift omhoog (waar een bediende fulltime in zit, niks te doen) en door een donkere gang. Ook het verkrijgen van kaartjes, popcorn en cola kostte moeite, nergens iemand te vinden. Uiteindelijk hadden we een privé zaal, zonder andere mensen.
’s Morgens ben ik alleen op stap gegaan, naar Tuol Sleng museum, de voormalige gevangenis. Wederom zeer aangrijpend, alles was nog in tact zoals het toen gebruikt werd. Bizar om te zien dat gevangenissen met zulke cellen en marketwerktuigen 40 jaar geleden nog gebruikt werden. De rest van de dag met Anna en Franse Mylene de stadswandeling afgemaakt en naar Royal Palace en de Silver Pagoda gegaan. Terug wandelend wederom helemaal verzopen. Na een biertje en een cocktailtje op zoek gegaan naar eten. Uiteindelijk met ons afgehaalde eten, met bier van de supermarkt, daar voor de deur gezeten en twee uur zitten kletsen met gekke tuktuk drivers. Ze zeggen dat zwemmen in de rivier gevaarlijk is. Na een hoop gek gespring (ze deden ook allemaal hetzelfde en vonden dit heel logisch) werd ons duidelijk dat het om spoken ging… We kwamen Thomas weer tegen die op weg was naar Engelse Phillip in een kroeg, dus zijn we daar bij aangesloten. Daarna naar twee gay bars gegaan (Phillip is homo), ontzettend grappig. Alle mannen hingen om Phillip en Thomas heen, terwijl Thomas op vrouwen valt. Daarna nog naar een bar gegaan voor tequila, vervolgens naar Heart of Darkness (klinkt fouter dan het is) en naar een bar met hiphop muziek. Anna was bang me hier kwijt te raken, dus vroeg aan een willekeurige vreemdeling om op mij te passen terwijl zij naar de wc ging… Wist niet dat ik een babysitter nodig heb?! Uiteindelijk de kroegen geëindigd in de LoveBar. Inmiddels was het tijd voor ontbijt, wat we afsluitend hebben gedaan in onze eerste kroeg van de avond.

Slapend in de bus naar Sihanoukville gegaan, waar we na aankomst bbq op het strand gegeten hebben en tot 2 uur ’s nachts cocktails hebben zitten drinken met Paul, die Anna al eerder had ontmoet, en nog 2 anderen.
De dag erna twee scooters gehuurd en met Paul erbij op pad gegaan. Anna en ik hadden nog nooit scooter gereden, dus dat was een spannend avontuur ;-) Vooral omdat het al vrij snel off road ging. We hebben heerlijk rond gereden, naar prachtige stranden gegaan, op terrasjes gezeten en aapjes bekeken.
Vrijdag ben ik gestart met een driedaagse duikcursus. De eerste dag was theorie, 5 video’s met een hoop vragen. Gelukkig was mijn instructeur een Nederlander en kon ik bepaalde Engelse begrippen aan hem vragen om te omschrijven. Ondanks m’n geworstel met de Engelse termen uiteindelijk voor de officiële toets maar 3 fout van de 50! Tijdens het avondeten kwam er een mafkees naar ons toe, die ons vooral verzocht om te blijven. Hij is de zanger van de band die optrad die avond. Een aparte, hippe, hyperactieve vent van 54. De band was erg goed en we kregen shotjes vodka van de maffe zanger! Heb het bij 2 bier en een shotje gehouden, want duiken met alcohol is niet verstandig.

De volgende ochtend in alle vroegte naar eiland Koh Rong Samloem gegaan, een prachtig eilandje zonder toeristen met alleen een vissersdorpje en oerwoud. Langs de steiger was het guesthouse waar ook alle duikspullen lagen. Meteen het water in gegaan voor de eerste sessie. Mijn duikpartner was een maffe Canadees, die de dag ervoor dronken een smiley tattoo onder z’n grote teen had laten zetten… Tijdens de trainingsessies in het ondiepe kwam er één of ander iets vast te zitten op m’n voet, heel pijnlijk, meteen eraf gehaald! Commentaar van m’n instructeur: Goh, ik weet niet wat dat is, nog nooit gezien in het ondiepe, herken de symptomen niet… Het was een rode dikke vlek, met kleine paars-blauwe stipjes erin… Het heeft twee dagen pijn gedaan en daarna is het gaan jeuken. Bij terugkomst op kantoor keek een expert ernaar, die wist wel wat het was en als het goed is, is het met een paar daagjes over. Tijdens de open water duiken moesten we links en rechts van de instructeur blijven en dicht bij hem. Hij hoefde zich in ieder geval geen zorgen te maken dat hij mij kwijt zou raken, ik zat links en boven hem zo ongeveer aan hem vast geplakt. Wat mij een lachbui onder water bezorgde (best apart als je ademt via de regulator), aangezien ik moest denken aan de skivakanties van vroeger waar ik altijd ‘verliefd was’ op de skileraar, waar ik altijd te dicht op zat, volgens broer- en zuslief. Na 2 heerlijke water dagen het certificaat in ieder geval behaald!!!

Na weer een nachtje Sihanoukville de ochtend op het strand doorgebracht. Weer eens een gekke ervaring opgedaan: op het strand m’n benen laten epileren met een soort touwtje… Enigszins apart, maar het werkt wel goed! Daarna de bus gepakt naar Kampot. In de bus zat ik met een raar Gronings meisje, vol met tattoo’s en piercings, geen bh aan en harige benen en oksels, dan bedoel ik ook echt bossen haar (misschien had ik haar mee moeten nemen naar het strand ;-)). ’s Avonds tijdens het rondwandelen in het dorpje was er weer eens stroomuitval. Terwijl ik zei ‘het heeft wel wat’ viel er met een harde plof wat uit de boom, vlak voor ons op de grond. Op nog geen twee meter afstand kronkelde een minimaal 1,5 meter lange en hele dikke slang!!!
De dag erna vol een scooter gehuurd en samen met Groningse Ada naar Bokor Hill Station gegaan, wat een spookstadje op een berg is. De weg de berg op was een ramp. Er was nergens brandstof te bekennen en de tank was bijna leeg. Intussen regende het pijpenstelen. In combinatie met harde wind waren we ijskoud en verkleumd tegen de tijd dat we de top bereikten. Op de top vonden we gelukkig brandstof en een plek om op te warmen. Dit was een vijfsterren hotel, waar we ongepast in onze natte backpackerskleding (en Ada nog steeds zonder bh, met een doorschijnend topje!!) naar binnen stapten. We hebben ons hier vol gepropt met een heerlijk buffet lunch! Ondanks de warme soep en 25 graden bleven we bibberen en hielden we blauwe lippen. Vanwege de onderkoeling (hoe is het mogelijk in de tropen?!?!) zijn we niet verder het spookstadje ingegaan, maar zijn we omgekeerd naar ons warme dorp onderaan de berg.
Vol energie hebben we de volgende dag twee fietsen gehuurd om op pad te gaan naar de caves. Onderweg eerst nog broodjes en bananen gekocht, die als ontbijt en lunch prima naar binnen gingen. De caves hard voorbij fietsend zijn we uiteindelijk in Kep beland. Op de terugweg toch de grotten bezichtigd. Gelukkig hadden we begeleiding van een gids, want het gekruip door de donkere grot en het wandelen door het oerwoud wat erop volgde hadden we zonder hem niet kunnen doen. Na ruim 40 kilometer, in plaats van 25, hebben we, ondanks de flinke zadelpijn, heerlijk liggen ontspannen in de hangmatten in onze tuin.

Groetjes vanuit zonnig Cambodja,
Willemien