Van zuid naar noord...

In Kanyakumari veel rondgeslenterd, het is een klein en gezellig stadje met uitzicht over drie oceanen. Locale zoetigheid geprobeerd, veel suiker en gember, niet mijn favoriet ;-). ’S avonds fish tikka gegeten, heerlijk!!! Ik ben sinds Kanyakumari ook fan van het Indiaase ontbijt, al moet ik dan wel pas om 10 uur ontbijten, want voor die tijd krijg ik de spices echt nog niet naar binnen. In de Indiaase cultuur is de zonsopgang één van de belangrijste dingen, maar dat is toch echt te vroeg voor mij! De volgende dag de toerist uitgehangen, tempel bekeken, uitzichtpunt bezocht en een boottochtje gemaakt naar een Vivekananda Memorial, wat een memorial is op een klein eilandje voor de kust. Dit boottochtje had veel weg van de Efteling, er was een gigantische rij, waar ik ongeveer een uur in heb gestaan. Tegen de tijd dat je denkt dat je er bijna bent, blijkt de rij binnen nog verder te gaan en als klap op de vuurpijl gaat de rij aan de andere kant buiten ook nog verder!!! Je moet er wat voor over hebben om een locale attractie te zien ;-). Ik stond wel tussen twee gezellige gezinnetjes die volop met me aan het babbelen waren over van alles en nog wat. Ondanks dat het stadje het zuidelijkste puntje van India is en omgeven wordt door water is er slechts 1 klein strandje, waar zwemmen nauwelijks mogelijk is vanwege de vele rotsen. De Indiërs vinden het prachtig om hier in het water te spartelen. Hele families springen met kleding en al door de golven heen, leuk om uren naar te kijken. ’S avonds de nachttrein ingestapt met als bestemming Chennai.

Chennai heb ik niet bereikt… In de trein aan de praat geraakt met een paar Indiërs die voor hun werk door heel India reizen. Zij stapten uit bij Trichy en vonden dat ik de tempel van Thanjavur echt niet mocht overslaan. Een reis door Azië is één groot avontuur en zit vol verrassingen, dus ik besloot hun advies op te volgen en ben in Trichy uitgestapt. Daar overnacht en de volgende dag met één van de jongens, die het weekend vrij was, naar Thanjavur gegaan, de Brihadishwara tempel bekeken en daarna achterop de motor naar Puducherry (wat wel op de planning stond). Het was een mooie tocht langs dorpen, (droge) riviertjes, cocosnootstalletjes, volgeladen tractors, geiten/koeien/honden en veel hobbelige wegen. Met mijn backpack op mijn rug was de rit echter alles behalve comfortabel en na een uurtje waren m’n billen het al zat.

In de ochtend Puducherry bezocht, wat bekend staat om de Franse overblijfselen. Beetje rondgeslenterd en de Church of Our Lady of the Immaculate Conception bezocht, maar echt veel viel hier niet te beleven. Daarna met een lokale bus naar Mamallapuram gegaan, wat nog het meest weg heeft van een backpackersdorp. Het guesthouse is op 1 minuut lopen van een prachtig strand en de visgerechten zijn hier heerlijk. ’S avonds gezellig met een groepje Spanjaarden, die nauwelijks Engels spraken, bier gedronken.
De volgende ochtend uitgeslapen tot half 10, hoe is het mogelijk met deze hitte… De ochtend gestart met bezichtigingen van tempelruïnes, aangezien het hier ’s middags rond de 35 graden is. Tijdens de lunch de twee Duitse meiden die ik in Amritsar heb ontmoet tegengekomen, erg gezellig!!! De rest van de middag op het strand en in de zee doorgebracht, waar de Indiërs het geweldig vinden om achter de Westerse vrouwen aan te zwemmen, hoewel je het beter spartelen kan noemen, want zwemmen kunnen ze hier niet. Voor mij natuurlijk minder leuk, maar gelukkig sturen de Westerse mannen de lastige Indiërs voor ons weg. Tijdens de zonsondergang over het strand hardgelopen. Waar ik de energie vandaan haal na een dag bakken op het strand met 35 graden is een raadsel… ’S avonds weer vis gegeten, die krijg je hier met kop en staart, gelukkig ben ik altijd al vis-fan geweest en is het ontleden ervan een kleine moeite. Die avond wilde een Indiër die in het guesthouse werkt whiskey met me drinken. Ach, waarom ook niet, ik had niks anders op de planning. Het was tamelijk saai, aangezien hij niks te vragen of te melden had, dus vrij snel heb ik gezegd dat ik moe was en ging slapen, waarop hij prompt vroeg of hij bij mij mocht slapen!!! Dat ik een relatie heb en hij getrouwd is kon hem niks schelen. Ik heb ‘m boos weggestuurd. Moe was ik eigenlijk totaal nog niet, dus ik ben gezellig bier gaan drinken met 2 Engelsen, wat uiteindelijk eindigde met zwemmen in de zee midden in de nacht.

Dinsdagmiddag met een locale bus naar Chennai gegaan, waarvandaan mijn nachttrein naar Hyderabad vertrok. In Hyderabad had ik een kamer gereserveerd in het YMCA hostel, een typisch Indiaas jongeren-hostel, waar ik de enige Westerling was. Het hostel was in Secunderabad, naast Hyderabad. Beiden plaatsen bleken geen charmes te hebben, een ondoenlijk openbaar vervoer systeem, chagrijnige rickshaw chauffeurs (die blijkbaar niks willen verdienen, want ze wilden me nergens naartoe brengen), nog meer respectloze Indiërs die op straat vroegen of ik met ze mee wilden gaan voor sex… Al met al, geen leuke stad! Om er toch wat van te maken heb ik mezelf verwend met lekker eten, kijken hoe er gebasketbald werd bij het hostel en boekjes lezen, The Pilgrimage was snel uit. Natuurlijk heb ik ook cultureel gedaan, de Charminar bezocht en over marktjes gestruind.
Na een rusteloze nacht met een katerig gevoel (had toch echt geen druppel gedronken) naar Golconda Fort en de Qutb Shahi Tombs gegaan. Mooi om te zien, maar eigenlijk wel te heet met 37 graden. ’S nachts met de nachttrein naar Vishakapatnam gegaan. Net nadat ik mijn bestelde chapatti kreeg, wilde een medepassagier zijn eten met mij delen. Nee is hier niet toegestaan, dus uiteindelijk met een propvolle buik gaan slapen. Wel een leuke manier om alle lokale gerechten te proeven.

Wederom een stad zonder Westerlingen. Hier zijn de mensen iets beleefder, hoewel er toch door een pasgetrouwde man (zijn kersverse vrouw zat naast hem) om mijn emailadres en facebook ID werd gevraagd na slechts 3 woorden te hebben gewisseld… Ik ben in een resort beland met schattige bamboo cottages, direcht aan het strand. Ik ging naar deze stad vanwege het strand, wat prachtig is, maar waar helaas een continue zandstorm overheen waait, dus lekker zonnebaden zat er niet in. Twee dagen geluierd, geslapen, gegeten en boekjes gelezen. In een volgepropte trein naar Bhubaneswar gegaan, waar ik na een flinke vertraging aankwam. Ik had vantevoren geen hotel kunnen boeken, omdat alles vol was of er werd niet opgenomen. Ter plekke zoeken bleek geen succes. Achterop een cyclerickshaw tig rondjes gereden, alles bleek vol te zijn. Intussen waren er drie mannen op een bike, waarvan één politie agent was, die ons volgden, omdat ze mijn chauffeur niet vertrouwden… Uiteindelijk toch een hotel gevonden en heerlijk geslapen. Toch wel lichtblonde actie om als vrouw alleen zo laat in een stad nog op zoek te moeten gaan naar een hotel.

Bhubaneswar bleek wederom geen fijne stad te zijn. Geen Westerling te bekennen, wat natuurlijk ook voordelen kan hebben, maar wel irritante Indiërs… Mijn hotelmanager snapt niet dat een hotelkamer privacy moet bieden en kwam om de haverklap binnen om een praatje met me te maken. Wat gelukkig wel resulteerde in een gratis tour langs alle tempels in de stad!! Verder was er op straat een vent die een praatje wilde maken, ik weigerde, hij bleef me volgen… Stond hij een uur later opeens in mijn hotelkamer!!! Hij had mijn hotel en kamernummer zien hangen aan m’n camera… Kostte erg veel moeite om hem de kamer uit te krijgen, heb zelfs moeten dreigen de receptie te bellen en met de telefoon in m’n handen gestaan. Privacy… ver te zoeken! De stad staat bekend om de tempels, die waren erg mooi en bijzonder. Nou ben ik er definitief uit, ik ben echt een bijzondere diersoort… Bij de Khandagiri Caves zaten langs de rand van de trap allemaal apen. Iedereen maakte hier foto’s van, maar zodra ze mij zagen draaiden ze de apen de rug toe en maakten allemaal foto’s van mij. ’S middags besloten dat ik hier niet nog een nacht wilde blijven en met een lokale bus naar Puri vertrokken. In de bus zat ik bij een gezellig gezin, waarvan één dochter dolblij was met me te kunnen praten. Ze wilde mijn facebook ID om dit vol trots aan haar vriendinnen te kunnen laten zien, erg schattig. In Puri zit ik in een prachtig hotel, met zwembad, eigen balkon, gratis WIFI en loopafstand van het strand. In tegenstelling tot de laatste steden heeft deze stad weer wat meer te bieden voor backpackers en zit ik niet meer alleen tussen de Indiërs. Ik heb besloten m’n planning weer eens om te gooien en 3 nachten in dit hemelse paradijs te bivakkeren!

Groetjes vanuit heavenly Puri,
Willemien