Van Jaisalmer tot Varanasi

Tijdens de camelsafari in Jaisalmer ook een kamelenrace gehouden en die heb ik natuurlijk gewonnen!!! ;-) Wist je trouwens dat als de penis van een kameel drie dagen buiten zijn lichaam hangt gaat hij dood, dus dan moet de eigenaar de penis terugstoppen, zoals de twee Duitse meiden hebben ondervonden…

’S Avonds gegeten met Adrian en 3 Japanners, wat een vreemd volkje is dat. Voor wie dacht dat ik weinig bij me heb… meisje van 19 reist in haar eentje 6 weken door India met alleen een handtas en spreekt bijna geen woord Engels, ze lacht alleen maar!!! Pasta’s en pizza’s gegeten, die helaas wel koud waren. Maar wel op een prachtige locatie in een torentje van het fort.

In Jodhpur tijdens het rondslenteren in het centrum door een lokale jongen, Habib, meegenomen. Ach, waarom ook niet, had toch geen specifieke plannen voor die dag. Na een leuke route door de blue city bij hem thuis beland, waar zijn moeder voor ons kookte. Ik MOEST wachten op zijn zus, Humera, want zij wilde mij heel graag spreken om haar Engels te verbeteren. Ze wil familie in Canada opzoeken en zich misschien daar definitief vestigen. Humera heeft een prachtige jurk voor me gemaakt en me compleet veranderd in een Indiaas meisje inclusief sieraden en henna op m’n handen en armen! Volgende dag weer met hun afgesproken en met Humera naar het Mehrangarh fort gegaan, ik in m’n Indiaase outfit, zij in een westerse jeans met t-shirt… Humera was jarig, dus taart gegeten en cadeautje aan haar gegeven. Weer maaltijden gekregen en ontzettend veel mandarijntjes!! De maaltijd van rijst met kip was wat minder aan mij besteed, aangezien ze letterlijk de hele kip erin gooien, tot en met gefrituurde pootjes aan toe (daar leek het in ieder geval op)!!! Het kleine neefje van 4 wat bij hun in huis woonde vond mij in eerste instantie maar eng, maar na een tijdje moest ik hem toch helpen zijn broek dicht te maken, wat niet lukte, want hij was eruit gegroeid, de knoop ontbrak en de rits wilde niet dicht. ’S avonds blijven slapen op de gastenkamer, waarbij ik niet naar het toilet kon, maar gewoon op het balkon moest plassen. Dat was nog een flinke uitdaging, aangezien ik veel bier op had en daardoor mijn plas een diameter van de spagaat had en er zowaar een rivier ontstond ;-) Kreeg van Humera nog een soort vest die ze zelf had gemaakt en van Habib, die intussen smoorverliefd op mij was, een sjaal en armbanden en een ring (ik mocht het niet weigeren). Ik kreeg zelfs zijn zilveren armband die hij van zijn eerste salaris had gekocht… Heb hun adres, dus die ga ik terugsturen zodra ik in Nederland ben. Heb zelfs van Habib een cadeautje voor Sas gehad!! Backpack is inmiddels overvol. Wist je trouwens dat gedroogde koeienvlaaien geld waard zijn…

Onderweg naar Udaipur gestopt in Ranakpur om Jain Tempels te bekijken. Onderweg allerlei dieren tegengekomen, het rijden in India is net een spelletje: ontwijk de koe. Ook apen tegengekomen die op de auto klommen en mijn mandarijntjes en bananen wilden jatten, de brutale apen. In Udaipur gegeten met de Duitse Janina en Julia. De dag erna met Janina, Julia en Adrian naar het City Palace gegaan, filelopen tussen allemaal toeristen in een museum is niet bepaald mijn hobby. Daarna een relaxte boottocht gedaan op Lake Pichola. ’S Avonds gegeten met z’n vieren en een al eerder ontmoette Japanner. Eten bleek niet goed te zijn, de volgende dag waren de Duitse meiden en ik hondsberoerd, hele nacht overgegeven en aan de diarree. Julia was zelfs zo ziek dat ze twee keer in haar broek gepoept heeft!!! Ze waren er zo slecht aan toe dat ze langs een kliniek zijn gegaan voordat ze naar Pushkar verder konden. Adrian bleek niet ziek, maar een dag later toch ook wel. Na het eten met een tuktuk met 6 personen een stukje de berg op gegaan, met veel gebrom en gerook. Daar zijn we met een gondel verder de berg op gegaan om te genieten van een prachtige zonsondergang met uitzicht over het meer, de bergen, de stad en City Palace. Terug naar beneden sportief de berg af gewandeld.

Van Udaipur naar Puskhar alleen maar geslapen, gelukkig kan de stoel in de auto helemaal plat. In Pushkar aangekomen meteen m’n bed ingedoken. Het enige wat ik heb meegekregen van de stad is het uitzicht vanaf het dakterras, wat prachtig was.

In Agra de Taj Mahal bezocht, prachtig!!! En Agra Fort bezocht. Verder alleen een beetje rondgeslenterd, nog steeds niet fit. Eind van de dag kreeg ik mijn treintickets van mijn driver en nam ik afscheid. Paniekmoment onstond toen ik zag dat mijn trein helemaal niet naar Varanasi zou gaan, maar naar Mughal Serai, een uur rijden ervandaan. Tevens zou ik om 2.20 uur in de nacht aankomen! Ik had geen gegevens van hotels in dit dorp en in Varanasi wilden ze me om dit tijdstip niet ontvangen… Dat leek een nacht survivalen op een voor mij onbekend station te worden. Kwam 2 andere backpackers tegen die dezelfde kant opgingen en een hotel inclusief pick-up geregeld hadden, na 2 telefoontje kon ik me daar bij aansluiten. Daarmee was niet alles opgelost, want we mistten onze trein, doordat de signalering verkeerd stond. Nieuw treinkaartje gekocht, een soort open ticket die je kunt opgraden in de trein voor een slaapplaats, dit keer wel naar Varanasi. De andere twee haakten af en bleven in Agra, dus stond ik er weer alleen voor. Ik had heel verstandig niet veel geld bij me, want in de trein heb je niks nodig en kan het alleen maar gejat worden, maar ik had dus te weinig voor m’n upgrade, wat leidde tot een hoop gedoe. Iedereen probeerde me te helpen, pakte m’n kaartjes, m’n geld, weer terug, heen en weer geloop, één en al onzekerheid. Toen was ik ook mijn geld opeens kwijt... Gejat vermoedde ik. Gelukkig was er een aardig Indische gids met een groep meiden die me geld wilden lenen en helpen, uiteindelijk had ik dus toch een slaapplekje (welliswaar onder twee snurkende mannen, dus geslapen heb ik niet). Ik werd in ieder geval niet meer uit te trein gegooid of op het dak gezet… Bijkomend van mijn blonde acties ontdeed ik me van mijn backpack en stond nog wat te relaxen en keuvelen met die meiden toen er opeens wat briefgeld naast m’n voet lag. Huh, van mij, dat kan toch niet? Na wat geschud met mijn broekspijpen en gegraai in mijn kruis kwam daar mijn spoorloos verdwenen geld tevoorschijn!!! Het schaamrood stond op mijn kaken… Ben m’n blonde acties dus nog niet kwijt.

Na een iets te dure trip van 13 dagen inclusief driver vond ik het nu tijd om wat meer op de centen te letten, een goedkoop guesthouse zoeken voor Varanasi dus. Het werd een guesthouse, met een kamer ter grootte van een bed, een prive toilet = gat in de grond, gedeelde douche, lieve mensen en een leuk dakterras. Ik ga hier komende dagen rustig uitzieken, want krijg nog steeds geen hap door me keel en voel me zwakjes en trillerig. Kom in ieder geval slank terug over een paar maandjes ;-)

Groetjes vanuit het aller-ranzigste Varanasi,
Willemien