Nieuwe avonturen op Java en Bali

Tijdens de kookcursus in Yogyakarta waren we met drie leerlingen. We leerden onder andere verschillende soorten sambal maken. Na twee uur stond er een fantastische eigengemaakte rijsttafel voor onze neus!

Dinsdag beloofde een lange reisdag te worden. Met 6 anderen in een busje richting de Bromo vulkaan, een tocht die 10 uur zou duren. 13 Uur later kwamen we eindelijk op de plaats van bestemming aan, waar we met onze busgenoten gingen eten in een verder lege en kale zaal (we waren het er over eens dat het een “nice atmosphere” was….). Daarna snel onze grote bedjes opgezocht, omdat we de volgende ochtend vroeg eruit moesten.
5 Uur later ging de wekker (rise and shine!), zodat we naar de zonsopkomst konden kijken met uitzicht over de Bromo vulkaan en in de verte nog een actieve vulkaan met rookpluimen. We hadden al horror verhalen gehoord over vrieskou (het was vier graden, we zijn 34 graden gewend...) en gigantische drukte. Dik ingepakt hadden we toch een mooi plekje bemachtigd om van het uitzicht te genieten! Vervolgens met een jeep naar de Bromovulkaan, die we konden beklimmen. Boven aan gekomen kon je in de krater kijken, diep! Je kon zelfs een rondje lopen, maar dat zag er echt super gevaarlijk uit (met allemaal los zand, een foute stap en je glijdt zo de krater in, zoals de trechter-glijbaan in het tikibad). Dat hebben we dus maar achterwege gelaten. Vervolgens stapten we weer in de bus voor opnieuw een lange reisdag. Die bus is hier ook een apart verschijnsel. Wij hadden keurig geboekt, evenals alle andere Westerlingen. Blijkt dat de bus vervolgens helemaal wordt volgestouwd met locals die voor een prikkie meereizen. Daar ging ons plan om relaxt uitgestrekt over 3 stoelen te gaan slapen… Na een lange reis kwamen aan in de haven op Bali. Hier konden we zogenaamd voor ongeveer 3 euro naar Lovina, maar dat werd uiteindelijk een stuk meer. Eerste indruk van Bali, stelletje oplichters! En oja, de tijd is hier ook anders dan op Java, mafkezen. Het is hier ineens een uurtje later (waar we ook pas donderdagmiddag achterkwamen, zo snugger als we zijn… Blond?).

Met Marise’s gezondheid ging het inmiddels weer een paar dagen goed, maar nu had Willemien problemen. Zoals zij het zegt, we vallen uit elkaar. Zij had last van keel en oren en wilde rustig aan doen in Lovina. Daarom ging Marise alleen snorkelen, waarbij ze zelfs een TOFFE zeeschildpad heeft gezien. Intussen kon Willemien het toch niet laten achterop de brommer te springen bij een local, die haar gratis (hoe is het mogelijk!!) heeft rondgereden door het dorp en de heuvels in. Vanaf daar had ze een prachtige uitzicht en kon ze het bootje van Marise zien.

‘s Middags zijn we naar Munduk gegaan. Onderweg kwamen we langs koffie plantages, waar we besloten even een kijkje te nemen. Erg leuk, het proces van de Luwak koffie gezien. De koffiebonen worden gevoerd aan een of ander beest (een soort fret/vosachtige?), die ze daarna uitpoept. Vervolgens wordt de poep gedroogd en worden de bonen er weer uitgehaald. Deze bonen worden geroosterd en dan kan de koffie gemaakt worden. Na afloop van de rondleiding hebben we de uitgepoepte koffie geproefd, suuuper lekker! Aan het eind van de middag kwamen we aan in Munduk, een guesthouse gezocht en gegeten met 2 Fransen en een Australische. Het was trouwens een guesthouse waar de hele dag dezelfde ploink ploink ploink “muziek” wordt gedraaid, hoe irritant…
De volgende morgen kwamen we erachter dat we niet genoeg geld hadden voor het guesthouse en dat de dichtstbijzijnde pinautomaat in een dorp 25 km verderop is. Tsja, lekker blonde Kasteleynen actie weer… Ons wandelplan voor die dag werd omgezet in een pinplan. Aan het begin van de vakantie had Marise gezegd dat ze zich over heel wat “fobieën” heen kon zetten (kokos en vis eten, op straat eten, etc), behalve scooterrijden. Nou, dat bleek verkeerd gedacht, want ze sprong toch maar achterop een scooter samen met Willemien. Met z’n drieën lepeltje lepeltje tegen elkaar aangeplakt richting het dropje, om te pinnen. Dat was tof! Super mooie uitzichten, waar je vanaf de scooter nog meer van kan genieten dan vanuit de auto. Weer een angst minder! Met twee blonde vrouwen met vlechtjes in hun haren trok de chauffeur het nodige bekijks. Daarna een mooie wandeling gemaakt, langs rijstvelden en andere plantages. Wat zijn de mensen hier aardig, iedereen lacht en zwaait naar ons! ‘s Middags een tocht gemaakt langs twee gigantische watervallen, waaronder de hoogste van Bali. Wat een gedonder en natuurgeweld. Op de terugweg bijna verdwaald, maar daardoor kwam onze tocht langs hele schattige dorpjes! Willemien is trouwens weer bijna beter, wat betekent dat Marise weer aan de beurt is voor kwaaltjes. Opnieuw last van haar buik en diarree, en daarnaast zit ze onder de uitslag… Vreemd…

Na de volgende ochtend netjes te hebben betaald, wilden we vanuit Munduk naar Ubud. We dachten dit ’s morgens wel te kunnen regelen (blond?!), maar alle bureautjes waren dicht en de enkeling op straat vroeg de hoogste prijs… Het ritje bleek onbetaalbaar, dus besloten we te gaan liften (weer een fobie overwonnen!!!). Een super vriendelijke Griekse man wilde ons wel meenemen (gratis!!!) naar Kuta. Ach, waarom ook niet, dan gooien we het plan toch om en gaan we daar eerst heen. In Kuta werden we overweldigd door het massa toerisme vanuit Australië… Echt waar, ‘Oh oh Cherso’ is er niks bij… We besloten eerst op het strand even bij te komen, waar we gelijk enthousiast werden van het surf-sfeertje. Binnen een half uur stonden we op een board op het water. ’s Avonds gingen we toch maar eventjes sfeer proeven van het Kuta uitgaansleven. Op advies van een eerder ontmoet meisje gingen we naar de Sky Garden, wat een hippe club met een stuk of vijf verdiepingen bleek te zijn. Op de bovenste verdieping konden we een uur lang gratis cocktails krijgen (nog best sterk ook) en gratis tapas (al konden we die de eerste avond niet vinden). Al snel ontdekten we dat iedereen met een hempie aan een Australiër was (en iedere Aussie een hempie aan had). Dit werd dus flink uitgezocht en nagevraagd (goede manier van socializen). Uiteindelijk dronken en op blote voeten (Willemien haar slipper ging onderweg kapot) naar het guesthouse gewaggeld en heerlijk lang geslapen.
De volgende middag vol enthousiasme weer verder gegaan met surfen. Marise nog een lesje en Willemien al op eigen houtje. Na de les nog saampjes geoefend, wat best goed ging! ’s Avonds wederom wat cocktails gedronken, maar dit keer toch maar wat minder. We hadden de avond ervoor veel vriendjes gemaakt, die we allemaal weer tegenkwamen, dus het werd wederom een gezellige avond (met gekke Aussies en anderen).

Na twee nachtjes Kuta was het wel weer welletjes en gingen we cultureel naar Ubud. In Ubud zitten we in een prachtig guesthouse met zwembad. We hebben rondgewandeld door een monkey forest, waarbij de apen Marise probeerden uit te kleden voor bananen en op Willemien haar hoofd schouders gingen zitten. Ze waren echt super schattig!!! Wij krijgen weleens het verwijt dat we oncharmant water drinken, nou, dan moet je die apen dat eens zien doen! Een aap jatte onze waterfles, ging er eerst aan zitten lurken, daarna gooide hij ‘m om en dronk van de stoep en vervolgens hield hij de fles op z’n kop boven z’n hoofd om drie druppels naar binnen te laten vallen en de rest ernaast… Dan vinden wij onszelf toch best charmant!!!!

Groetjes vanuit Bali,

Marise en Willemien